#voodoo

Pierwsze ukłucie jest subtelne i bardzo ostrożne. Cierp, myśli, ale wtedy wciąż jeszcze ma wątpliwości. Krzywdzenie innych jest złe, prawda?

Na ułamek sekundy zamyka oczy. Kiedy je otwiera, w dłoniach wciąż trzyma małą, szmacianą laleczkę – jakże niepodobną do mężczyzny, którą ta ma symbolizować. Chociaż z drugiej strony, te ciemne włosy i dwa zielone, wydające się przenikać ją na wskroś kryształki…

Dźga po raz kolejny. A potem jeszcze raz i jeszcze, coraz pewniej i tym razem celując igłą prosto w pierś.

Cierp.

Za każdą wypłakaną łzę. Za wszystkie bezsenne noce.

I za serce, które rozpadło się na tysiące kawałków, kiedy odszedłeś.

Cała seria dostępna tutaj: KLIK.